Το επάγγελμα του Οινολόγου σε κρίση!

Το επάγγελμα του οινολόγου (και τεχνολόγου ποτών) στην Ελλάδα, περνάει την δικιά του κρίση εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ πριν την οικονομική θα έλεγα.

Τα τελευταία χρόνια με την άνοδο της κατανάλωσης κρασιού και την δημιουργία όλο και περισσότερων εξειδικευμένων μαγαζιών στο κρασί, έχουν δημιουργηθεί εναλλακτικές θέσεις εργασίας.
Που θα έπρεπε να δουλεύουν οι οινολόγοι;
Αλήθεια που μπορεί να πιάσει δουλειά ένας οινολόγος; Που δουλεύει ή τι δουλειά ψάχνει;
Μια λογική απάντηση είναι σε οινοποιείο για την παραγωγή κρασιού ή σε ένα ζυθοποιείο που είναι και της μόδας, σε κάποιο αποστακτήριο θα απαντούσε κάποιος άλλος ή σε ένα οινολογικό εργαστήριο.
Πολύ ενδιαφέρον προοπτικές με δυνατότητα εργασίας και εκτός Ελλάδας θα συμπληρώσω. Τι γίνετε όμως εντός Ελλάδας;
Τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και γιατί;
Τα τελευταία χρόνια, βλέποντας από προσωπικά παραδείγματα, όπως επίσης γνωστών και φίλων, παρατηρώ πως αρκετοί οινολόγοι, δουλεύουν στο κομμάτι της πώλησης σε εταιρίες, σε κάβες ή στο κομμάτι της εστίασης, κυρίως σε wine-bar, εστιατόρια και ξενοδοχεία.
Τι φταίει που όλο και περισσότεροι οινολόγοι δεν ακολουθούν το κομμάτι της παραγωγής, δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας, από αυτές που υπάρχουν κάποιες είναι εποχιακές, δεν είναι καλά τα χρήματα, δεν είναι καλές οι συνθήκες εργασίας, φοβίζει η επαρχία όλους εμάς που μεγαλώσαμε στην Αθήνα ή κάποιος συνδυασμός αυτών;
Προτάσεις καθηγητών του τμήματος Οινολογίας
Κάποιοι καθηγητές του ΤΕΙ Οινολογίας, ισχυρίζονται πως ήταν λάθος να φτιαχτεί το τμήμα στην Αθήνα, θα μπορούσε να φτιαχτεί στην Νεμέα ή στο Μαρκόπουλο αν θέλαμε να το κρατήσουμε στα στενά πλαίσια του λεκανοπεδίου. Επίσης υπήρχε και πρόταση οι φοιτητές να έκαναν πρακτική άσκηση από το πρώτο ή το δεύτερο χρόνο σπουδών, με σκοπό να καταλάβουν αν αυτό που επέλεξαν τους αρέσει και θα αφοσιωθούν ή πρέπει να επιλέξουν άλλη κατεύθυνση.
Οινολόγος σε ρόλο Οινοχόου.
Ένα μεγάλο ποσοστό των μαγαζιών της εστίασης, έχουν στο δυναμικό τους οινολόγους που εξυπηρετούν ανάγκες οινοχόου. Θα ρωτήσει κάποιος, μα αυτή είναι η δουλειά του οινολόγου, έχει τις γνώσεις και τις βάσεις να δουλέψει στο αντικείμενο;
Σίγουρα μπορεί σε θέμα γνώσεων καλύτερα από έναν φοιτητή κάποιας άλλης σχολής που δεν έχει πιει ποτέ στην ζωή του κρασί.
Λογικό να ρωτήσει κάποιος στην σχολή τι έμαθε; Δεν έμαθε και πολλά πράγματα σε αυτό το κομμάτι, μπορώ να πω από προσωπική πείρα.
Θα έπρεπε να ξέρει; Η στόχος της σχολής δεν είναι να βγάλει καταρτισμένους οινοχόους στο σέρβις αλλά ετοιμοπόλεμους οινολόγους στην παραγωγή. Φυσικά, πρέπει οι φοιτητές να γνωρίζουν πώς να κάνουν ένα άρτιο οργανοληπτικό έλεγχο, αναγνώριση ελαττωμάτων, δοκιμή κρασιών σε συνδυασμό με θεωρητική γνώση του παγκόσμιου αμπελώνα.
Είναι σαν ένας Έλληνας chef να μην έχει δοκιμάσει στην ζωή του ποτέ διεθνή κουζίνα και να μαγειρεύει παραδοσιακά φαγητά με προϊόντα που παράγονται στην Ελλάδα. Πως περιμένουμε να εξελιχθεί ο τομέας του κρασιού αν δεν έχουμε παραστάσεις, εμπειρία και γνώση τι συμβαίνει γύρω μας;
Το κρασί αλλάζει, εξελίσσεται, εμείς;
Σίγουρα ο σκοπός του τμήματος δεν είναι να βγάζει οινοχόους αλλά οινολόγους και συμφωνώ απόλυτα. Βέβαια τα τελευταία χρόνια “παράγει” οινοχόους και αυτό πρέπει να προβληματίσει κάποιους.
Το ποσοστό των φοιτητών που τελειώνουν την σχολή είναι μικρό, με το ποσοστό αυτών που ασχολούνται με την παραγωγή να είναι ακόμα μικρότερο και με τάση τα επόμενα χρόνια να ελαχιστοποιηθεί, η ώρα να γίνουν ριζικές αλλαγές στο τμήμα Οινολογίας ήταν χθες.
Το κρασί εξελίσσεται, το τμήμα γιατί μένει σταθερό; Η ανάγκη της εποχής του δίνει ένα σήμα πως κάτι πρέπει να αλλάξει.
Οι προτάσεις των καθηγητών για αλλαγή τοποθεσίας του τμήματος ή για πρακτική στα πρώτα χρόνια σπουδών, ίσως είναι μια πρόταση που πρέπει να συζητηθεί μαζί με την προσθήκη νέων μαθημάτων (γευσιγνωσία και γνώση του παγκόσμιου αμπελώνα από το πρώτο εξάμηνο) και κατευθύνσεων επιλογής και την δυνατότητα επιλογής του φοιτητή βάση πεποίθησης τι πραγματικά θέλει να ακολουθήσει στην ζωή του και όχι της επιλογής από άτοπο επαγωγή.