Γνωριμία με τα κρασιά της Γεωργίας!

Η Γεωργία είναι μια χώρα με πολύ μεγάλη ιστορία αλλά και παράδοση στην παραγωγή κρασιού, η οποια υπολογίζεται στα 8000 χρόνια, αφού μόλις το 2017 αρχαιολόγοι βρήκαν σε ανασκαφή θραύσματα από qvevri με ιχνή κρασιού. Τι είναι το qvevri;

Είναι το πήλινο σκεύος το οποίο χρησιμοποιείται για την ζύμωση και παλαίωση ερυθρών αλλά και λευκών κρασιών, κατά κύριο λόγο στην περιοχή του Kakheti. Κινούμενοι δυτικά της χώρας αυτά τα σκεύη είναι γνωστά και ώς churi.

Η χώρα είναι «χωρισμένη» σε 10 ευρύτερες οινοπαραγωγικές περιοχές, τις Abkhazia, Samegrelo, Guria, Adjara οι οποίες βρίσκονται στο δυτικό κομμάτι της χώρας και “βρέχονται” από την Μαύρη Θάλασσα, και οδέυοντας ανατολικά συναντάμε τις Imereti, Meskheti, Lechkhumi, Racha, Kartli και τέλος την πιό γνωστή, Kakheti, όπου παράγει σχεδόν το 75% της συνολικής παραγωγής της χώρας. Υπάρχουν 18 επίσημες «Ονομασίες Προελεύσεως», όπου οι ποικιλίες, η πυκνότητα φύτευσης αλλά και οι στρεμματικές αποδόσεις ελέγχονται από την αρμόδια υπηρεσία.
Η παραγωγή κρασιού είναι σχεδόν αποκλειστικά αφοσιωμένη στις γηγενείς ποικιλίες τις χώρας, οι οποίες «αγγίζουν» τις 500, εκ των οποίων συναντάμε κατα κύριο λόγο τις 40 από αυτές.Στον παρακάτω πίνακα βλέπουμε τις «Ονομασίες Προελεύσεως», την ευρύτερη περιοχή όπου βρίσκονται, το στύλ κρασιού που παράγουν και τέλος τις επιτρεπόμενες ποικιλίες.

.

Οι δύο πιο σημαντικές αλλά και πιο πολυφυτεμένες ποικιλίες είναι το Rkatsiteli και το Saperavi, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν συναντάμε εκπληκτικά παραδείγματα από άλλες πιο σπάνιες ποικιλίες. Μερικές λευκές ποικιλίες οι οποίες εντυπωσιάζουν με την δυναμική τους είναι η Tsitska την οποία συναντάμε κυρίως στο δυτικό κομμάτι της χώρας, το ανθικό Kisi και το εξαιρετικά σπάνιο Khikhvi. Υπάρχουν όμως και ερυθρές ποικιλίες οι οποίες είναι ικανές να “κερδίσουν” τις εντυπώσεις και του πιό απαιτητικού και εκπαιδευμένου οινόφιλου, όπως το “εξωτικό” και ανθικό Tavkveri, το σχεδόν υπό εξαφάνιση μέχρι πρόσφατα Shavkapito και το “ευέλικτο” Chkhaveri.
Σχεδόν όλες οι παραπάνω ποικιλίες οινοποιούνται και παλαιώνουν είτε σε qvevri, είτε σε βαρέλι, είτε σε δεξαμένη ανάλογα με την προσέγγιση του εκάστοτε οινοποιού και φυσικά υπάρχουν αποκλίσεις χρωματικές και γευστίκες ανάλογα με το “μέσο” που θα χρησιμοποιηθεί. Εκεί που συναντάμε όμως κάτι μοναδικό και ταυτόχρονα γνώριμο πλέον, για αρκετό οινόφιλο κοινό, είναι τα λεγόμενα “orange wines” ή όπως προτιμούν οι Γεωργιανοί παραγωγοί να τα αναγράφουν στις ετικέτες τους, “amber wines” δηλαδή λευκά κρασιά τα οποιά έχουν παραμείνει με τις φλούδες, τα κουκούτσια και τα κοτσάνια των στέμφυλων μέχρι και ένα χρόνο μέσα σε qvevri. Τα κρασιά αυτά αποκτούν χρυσαφί χρώμα, τανίνες και χαρακτηριστικά αρώματα όπως κυδώνι, σανό και χαμομήλι.
Εν κατακλείδι, οφείλω να ομολογήσω ότι επιστρέφοντας από το πρόσφατο ταξίδι μου στην Γεωργία, αδημονώ να την ξανα επισκεφτώ για να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα οινοποιεία και να ξαναδοκιμάσω τα μοναδικά κρασιά της.